Mini-samenlevingen

Als je met je eigen emoties schrijft voor de emoties van een ander, is het op de eerste plaats belangrijk dat die eigen emoties een beetje verklaarbaar zijn. Waar komen ze vandaan? Waar zitten ze? Hoe roep ik ze op? En welke emoties roep ik wanneer op?

Als ze verklaarbaar zijn herken je ze beter. Wat jij voelt, voel ik ook. En ik weet waarom. Empathie, inlevingskracht – geef het maar een naam – het komt allemaal daar vandaan.

Wat mij helpt is dat ik wat betreft inlevingskracht een lange antenne heb. Iemands oogopslag, zijn of haar mondbewegingen, lichaamshouding, kleding. Het zijn allemaal hoofdstukjes in een groter verhaal. Een optelsom. En die antenne heeft – althans in mijn geval – het beste bereik als ik op een beetje afstand van het onderwerp sta.

Erin duiken

Wat betreft inspiratie opdoen zijn er twee mogelijkheden. Of je duikt letterlijk helemaal in de materie. In de Eerste Wereldoorlog bijvoorbeeld stikte het in de loopgraven van de schrijvers en fotografen. Het heerste nogal een romantisch beeld van wat een oorlog was en wat het met de mens deed. Nou, dat hebben ze geweten.

Of je observeert en overdenkt de situatie van een afstandje. Voor beiden is wat te zeggen. Doen wat het fijnste voelt is dan doorslaggevend. Maar vooral, hoe werkt jouw persoonlijke creativiteit het beste. Als je meemaakt of als je meekijkt?

De schoolpoort is bij uitstek een plek om te observeren. Het is een fantastisch inspirerende omgeving voor iedereen die actief is in micromarketing en communicatie. DIY-cakejesbakkers, vintagedingetjesverkooers en bootcampbegeleiders. Zomaar drie voorbeelden van succesvolle microbedrijfjes die de school als hub gebruiken.

Empathie trainen

Freelance copywriters/tekstschrijvers hubben daar overigens niet zoveel aan. Tekst en copy is voor de gemiddelde mens nu eenmaal minder urgent dan cake, vintagespulletjes en een ochtend lekker samen bootcampen.

Maar.

Een dagelijks kwartiertje aan de schoolpoort is voor iemand met een creatief beroep wel degelijk belangrijk. Zeker als je – zoals ik al aangaf – emoties in je werk leidend wilt laten zijn. Al je doelgroepen komen samen in de microsamenleving. Ook die waarvan je nog niet weet dat je ze hebt. Observeren is dan niet alleen leren, het is ook jezelf laten inspireren. Wie zijn deze mensen, wat drijft hen, waar knelt het en wat maakt hen blij?

De schoolpoort is ook perfect om empathie te trainen en aan te scherpen. Zoals ik al zei, aan de schoolpoort stikt het van de doelgroepen. Goed om te vermelden is dat mijn kinderen niet op een witte bubbelschool zitten. Het lijkt er potjandorie op een Premier League-team. Alle denkbare nationaliteiten zijn er vertegenwoordigd, opa’s en oma’s, alle beroepen, opleidingsniveaus, familiesamenstellingen, religies, take your pick.

Alles. Even. Waardevol

Alles is even waardevol. Elk vooroordeel, elk cliché, elke blik, elke reactie, stemverheffing, zelfs de puppy op de arm van de groep 8-moeder, wat mij vertelt dat ze nog niet klaar is met zorgen, de onrust van de vader die popelt bij de ingang. Alles. Even. Waardevol.

Omdat ik er zelf een ben, pik ik de freelancer er sowieso rap uit. Die staat namelijk elke dag 10 minuten te vroeg aan de poort om zijn kinderen op te halen. Kliekjes huisvrouwen. Herkenbaar. Wie zegt dat, waar lees je dat aan af dan? Waarin komen ze overeen, waarin verschillen ze. Werknemers herken je aan het steevast net een minuutje te laat zijn. Ook een vooroordeel. Of ze dragen hun werkkleding nog, wat een feit is. Stereotypering, personages oefenen, archetypes. Wat ze blij maakt, wat ze positief vinden, klote, waarom wel en waarom niet.

Alles. Even. Waardevol.

Deze observatie stikt natuurlijk van de vooroordelen, maar zodra je de overeenkomsten begint te ontdekken ben je wel bezig met profilering, de antenne vangt het allemaal op en mijn brein rubriceert het vervolgens netjes. Geen idee of en wanneer ik iets terughaal, maar het zit wel allemaal opgeslagen in mijn hoofd. Een mooi voorbeeld van hoe ik de boel lekker volspons en in mijn werk weer uitknijp. En dat is een goudmijntje hoor.